چکیده
توزیع طولانی مسافت مواد جذبی در گیاهان عالی در سیستم مجرای غربالی مرکزی آوند آبکشی رخ می دهد. عموما پذیرفته شده که جریان مواد جذبی توسط یک اختلاف فشار که به صورت اسمزی تولید می شود و حدود 80 سال قبل توسط Ernst Mu¨ nch پشنهاد شد، هدایت می گردد. در بین سال های 1960 و 1980، بعد از اینکه تصاویر میکروسکوپ الکترونیی نشان داد که مجراهای غربالی دارای موانعی هستند که جریان منفعل را متوقف می کند، فرضیه جریان فشار با چالش و بحث مواجه شد. این امر منجر به پیشنهاد مکانیسم های جابجایی گوناگون شد. با اینحال، اکثر پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که موانع موجود در مسیر مجرای غربالی به دلیل مصنوعات آماده سازی است. پشرفت های اخیر در زمینه تصویر برداری زیستی توانایی ما در مطالعه آوند آبکشی را به طور قابل توجهی بیشتر کرده است. دود از انتظار است که مطالعات بافت زنده فرضیه فشار-جریان را بار دیگر به چالش بکشاند. در این مطالعه، ما بررسی های فعلی درمورد ساختار و نقش آوند آبکشی را به صورت خلاصه بیان خواهیم کرد و تأثیر آن بر آگاهی و درک ما از انتقال طولانی مسافت در آوند آبکشی را توضیح خواهیم داد.
کلیدواژگان: آوند آبکشی، عناصر غربالی، انتقال طولانی مسافت، فرضیهجریان فشار Mu¨ nch، تصویربرداری با تفکیک بالا، فوریسوم ها، اتاقک های رزوفر میکروسکوپ
مقدمه
تکامل گیاهان خاکی منجر به پیچیدگی و اندازه بیشتر تنه گیاه شد که این امر به نوبه خود تقاضا برای تلفیق طولانی مسافت و انتقال نشانه را افزایش داد. بافت های آوندی به دو سیستم ریزسیال کارآمد با وظایف گوناگون تکامل یافتند. گزیلم شبکه ایی از کانال هایی است که شامل سلول های مرده می شود و آب و مواد مغذی را طریق آپوپلاست انتقال می دهد. به عبارت دیگر، انتقال assimilate ها در آوند آبکشی رخ می دهد. آوند آبکشی بافتی است که دارای سلول های زنده به نام عناصر غربالی است. ردیف های بهم پیوسته و متوالی عناصر غربالی مجراهای غربالی را شکل می دهند که وظاف این مجراها توسط سلول های همراه و پارانشیمای آوند آبکشی حمایت می شود. مجراهای غربالی آوند آبکشی بر خلاف گزیلم مواد سیال را در سیمپلاسم جابجا می کنند. تعاملات سایش با اجزاء سلول، مقاومت سیستم مجرای غربالی را تعیین می کنند و در نتیجه مشاهده افزایش متوالی حذف اندامک در عناصر غربالی در طی تکامل گیاهان خاکی عجیب نیست.
تصادفی