خلاصه
ما بر این اعتقاد می باشیم که هر تراکنش به صورت مستقل می باشد، یعنی اینکه به انجام محاسبه بدون هیچ ارتباط مستقیمی با تراکنش های دیگر می پردازد. تراکنش به صورت غیر مستقیم، البته از طریق ذخیره سازی و بازیابی داده در پایگاه داده، ارتباط بر قرار می کنند. به هر حال، این تنها روشی می باشد که تراکنش ها می توانند فعالیت یکدیگر را تحت تاثیر قرار دهند.
برای اطمینان از تراکنش به شکل دقیق، DBS (سرور پایگاه داده) می بایست به کنترل تمام روش هایی بپردازد که تراکنش انجام می گیرد. این بدین معنا می باشد که DBS (سرور پایگاه داده) می بایست به عنوان رابط هر فعالیت تراکنش بوده که می تواند تراکنش های دیگر را تحت تاثیر قرار دهد. در مدل ما، چنین عملیاتی تنها بر مبنای دسترسی به داده های مشترک می باشد. چون تراکنش دسترسی به داده های مشترک از طریق توزیع عملیات پایگاه داده به DBS (سرور پایگاه داده) دارد،، DBS (سرور پایگاه داده) می تواند تا جایی که لازم است به کنترل چنین فعالیت هایی بپردازد.
در بسیاری از سیستم ها، تراکنش، امکان ارتباط را از طریق ارسال پیام هایی ایجاد می کند. ما امکان ارتباط چنین پیام هایی را در مدل مان مطرح می کنیم، به شرطی که چنین پیام هایی در پایگاه داده ذخیره گردند. تراکنش به ارسال و دریافت پیام از طریق نوشتن و خواندن جزییات اطلاعات، که آن پیام را شکل می دهد، می پردازد. این محدودیت بر روی ارتباط پیام، تنها در ارتباط بین پیام ها بکار گرفته می شود. دو یا چند مرحله ای که به نیابت از تراکنش مشابه به اجرا در می آید، می تواند آزادانه به تبادل پیام پرداخته، و نیاز نیست که این پیام ها در پایگاه داده ذخیره گردند. به طور کلی، تراکنش به صورت آزاد انجام می گیرد تا به کنترل موارد اجرایی داخلی با استفاده از مکانیسم های در دسترس بپردازد. تنها تعامل بین تراکنش مختلف توسط DBS (سرور پایگاه داده) تحت کنترل در می آید.
1.2 قابلیت بازیابی
سیستم بازیابی باعث می شود که DBS (سرور پایگاه داده) به گونه ای عمل کند که پایگاه داده شامل تمام تاثیرات تراکنش انجام شده بوده و هیچ یک از تاثیرات مربوط به تراکنش انجام نشده باشد. اگر تراکنش هرگز متوقف نشوند، بازیابی نسبتا آسان می باشد. چون تمام تراکنش در نهایت به اجرا در می آیند، DBS (سرور پایگاه داده) به سادگی به اجرای عملیات پایگاه داده به محض ورود می پردازد. بنابراین به منظور درک بازیابی، می بایست در ابتدا نگاهی به پردازش موارد متوقف شده شده بیاندازیم.
زمانی که تراکنش بی نتیجه می ماند، DBS (سرور پایگاه داده) می بایست تاثیرش را متوقف کند. تاثیر تراکنش T به دو صورت می باشد: تاثیر بر روی داده؛ یعنی مقادیری که T در پایگاه داده ایجاد می کند؛ و تاثیر بر روی تراکنش دیگر، یعنی تراکنشی که مقادیر نوشته شده توسط T را می خواند. که هر دو می بایست پاک شوند.
DBS (سرور پایگاه داده) می بایست تاثیرات T را توسط بازیابی، برای هر قلم داده X که توسط T بروز می گردند حذف کند. مقدار X زمانی مد نظر قرار می گیرد که T هرگز به وقوع نپیوسته باشد. می توانیم بگوییم که DBS (سرور پایگاه داده) عملیات نوشتن T را خنثی می کند.
DBS (سرور پایگاه داده) می بایست تاثیرات T را با متوقف تراکنش انجام شده کنار بگذارد. بی نتیجه گذاشتن این تراکنش منجر به تحریک توقف شدن موارد دیگر می گردد، این پدیده به نام توقف آبشاری می باشد.
تصادفی