مقدمه
در دوران تمدن یونان روم (تقریباً از قرن ششم پیش از میلاد تا قرن دوم میلاد) لیزر بخوبی شناخته شده و مشهور بود. گیاهی خودرو بود (احتمالاً از رده گیاهان چتری) که در ناحیه وسیعی در اطراف سیرن (لیبی امروز) می رویید. گاهی هم «لیزر پیتیوم» نامیده می شد و به علت خواص اعجاز گرش آن را هدیه ای از جانب خداوند می دانستند. این گیاه برای درمان بسیاری از بیماری ها از ذات الریه گرفته تا بسیاری از بیماری های واگیر دار به کار می رفت. پادزهر مؤثری بود برای مارزدگی، عقرب زدگی و نیش پیکان های زهر آلود دشمن از طعم لذیزش به عنوان چاشنی عالی در بهترین آشپزی ها استفاده می شد. این گیاه آنچنان پرارزش بود که منبع اصلی سعادت سیرنیها به حساب می آمد و به یونان و روم صادر می شد. در مدت استیلامی رومی ها تنها خراجی که سیرینها به روم می دادند این گیاه بودکه همراه با شمشهای طلا در خزانه ها نگهداری می شد. شاید بهترین گواه ارزش لیزر در آن روزگار نقش بر جام مشهور آرکسیلائو (که اکنون در موزه سیرن است.) باشد که باربران را در حال بار کردن لیزر در کشتی تحت سرپرستی شاه آرکسیلائو نشان می دهد، هم یونانی ها و هم رومی ها بسیار کوشیدند که بتوانند لیزر را در نقاط مختلف «آپولیا» و «آیونا» (در قسمت جنوبی ایتالیا) به کشت بنشانند. نتیجه آن شد که لیزر بیشتر و بیشتر کمیاب شد و به نظر می رسد که در حوالی قرن دوم میلادی کاملاً از میان رفت. از آن زمان تا به حال علی رغم کوشش های بسیار کسی موفق نشد که لیزر را در صحرا های جنوبی سیرن پیدا کند و بدین ترتیب لیزر به صورت گنجینه گمشده تمدن یونان-روم درآمد.
تصادفی