چکیده
این مقاله شواهدی را در ارتباط با این فرضیه مد نظر قرار می دهد که تمرین استقامتی محرک الکتریکی (EST) باعث افزایش نیروی انقباض ارادی حداکثر (MVC) از طریق سازگاری عصبی در ماهیچه های اسکلتی سالم می گردد. اگرچه محرک های الکتریکی و فعالیت های ارادی، ماهیچه را به شکل مختلفی فعال می سازد، دلایل مهمی وجود دارد که نشان می دهد، تمرین استقامتی محرک الکتریکی (EST) تحریک پذیری مسیر عصبی خاص را تغییر داده و چنین سازگاری، سهمی در افزایش نیروی انقباض ارادی حداکثر (MVC) دارد. همانند تمرین های استقامتی با انقباض ارادی، تمرین استقامتی محرک الکتریکی (EST) نیروی انقباض ارادی حداکثر (MVC) را تنها بعد از چند مرحله با تغییراتی در بیو شیمی ماهیچه افزایش داده اما این موارد بدون هیپرتروفی آشکار ماهیچه صورت می پذیرد. شواهد ادغام شده ای نیز در مورد سازگاری عصبی نخاعی به شکل افزایش در دامنه انقباض ناگهانی درونی و در دامنه موج های ارادی به همراه شواهد کمی در مورد تغییر در تحریک پذیری نخاعی وجود دارد. مطالعات ورزشی و سطح مقطع همچنین نشان می دهد که رشته های حسی و گیرنده درد در سطح غشایی فعالیت کرده و می توانند به تغییر بازده قشری حرکتی و مسیرهای بین نیمکره بپردازند. این داده ها نشان می دهد که سازگاری به عنوان رابطی برای افزایش اولیه در نیروی انقباض ارادی حداکثر (MVC) بعد از تمرین استقامتی محرک الکتریکی (EST) کوتاه مدت می گردد.
کلیدواژه: تمرین تقویت ماهیچه، MRI، تحریک مغناطیسی مغز، توان بخشی
مقدمه
تمرین تقویت اختیاری (VST) باعث بهبود مکانیکی بازدهی ماهیچه استخوانی در انسان سالم می گردد. افزایش اولیه در نیروی انقباض ارادی حداکثر (MVC) ، نتیجه انطباق در سیستم عصبی مرکزی می باشد، اگرچه امروزه مشخص است که مسیرهای ملکولی مرتبط به رشد ماهیچه بعد از کمی تلاش برای بلند کردن وزنه ها فعال می گردد. سازگاری عصبی به VST شامل سازگاری نخاعی و فرانخاعی می باشد. نشانه های انطباق عصبی نخاعی شامل تغییراتی در محرک های عصبی آشکار شده از طریق فعالیت های EMG سطحی افزایشی در طی تست MVC، آموزش مقطعی، خصوصیات فعالیت، و افزایش در بازدهی قشر حرکتی اولیه و مناطق غشایی مربوطه مغزنگاری الکتریکی اندازه گیری می شود (EEG) ، عکس برداری رزونانس مغناطیسی عملکردی (fMRI) ، و محرک های مغزی مغناطیسی جمجمه (TMS) می باشد. سازگاری نخاعی می تواند به عنوان میانجی باعث افزایش نیروی MVC شده و این موارد شامل تغییراتی در فعالیت واحدهای حرکتی، تحریک پذیری نورون حرکتی که توسط بازتاب H و امواج ارادی V اندازه گیری می شود، مکانیسم بازتاب نخاعی همانند بازداری از سیناپس، بازداری تقابلی، بازداری رنشا، و بازدهی سیناپسی می باشد اگرچه بعضی این اندازه گیری ها به طور کامل نخاعی نبوده به گونه ای که مشارکتی در ارتباط با ساختار فرا نخاعی وجود دارد.
تصادفی