چکیده
این مطالعه آزمایشگاهی با هدف ارزیابی و مقایسه ریزنشت فیشورسیلانت ها پس از کاربرد شش تکنیک آماده سازی شامل a) براشینگ، b) کاربرد پامیس، c) فرز، d) ایرپالیشینگ، e) ایرابریژن و f) افزایش زمان اچینگ انجام گردید. تعداد 60 پرمولر اول بدون پوسیدگی که به دلایل ارتودنسی اکسترکت شده بومند، بطور تصادفی به شش گروه 10 تایی تقسیم شدند. پیش از قرار دادن سیلانت لایت کیور ClinproTM 3M ESPE، سطح اکلوزال دندانها در هر گروه با یکی از شش تکنیک مورد مطالعه آماده سازی شد. دندانها تحت 500 چرخه ترموسایکلینگ قرار گرفتند و سپس در محلول نمکی 0.9% نگهداری شدند. اپکس دندان ها مهر و موم شد و سطوح دندانی تا یک میلیمتر به لبه فیشورسیلانت با لاک ناخن پوشانده شد. پس از 24 ساعت غوطه وری در محلول متیلن بلو 1% دندانها در راستای باکولینگوال به موازات محور طولی دندان به دو نیم تقسیم شدند و میزان ریزنشت از صفر تا 2 درجه بندی گردید. داده های حاصل با کاربرد آزمون t و آزمون مجذور کای و آنالیز واریانس (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. براساس نتایج این مطالعه، آماده سازی با فرز روند نسبت به سایر تکنیک ها بطور قابل توجهی برتر بود. ایرابریژن و ایرپالیشینگ در مقایسه با پامیس، براشینگ و افزایش زمان اچینگ نتایج بهتری را نشان دادند. آماده سازی با فرز روند به عنوان موفق ترین تکنیک پاکسازی و آماده سازی شناخته شد. ایرابریژن و ایرپالیشینگ در مقایسه با پامیس، براشینگ و افزایش زمان اچینگ بطور قابل توجه ریزنشت کمتری ایجاد کردند.
کلیدواژه: فیشور سیلانت، میکرولیکیج، پیشگیری از پوسیدگی دندانی، پوسیدگی دندان ها در کودکان، انواع مواد ترمیمی دندان، پودر پامیس، تکنیک اچینگ، اسید اچ، دندانپزشکی، مقایسه ریزنشت فیشورسیلانت در تکنیک های آماده سازی سطح اکلوزال دندان
تصادفی