اشتغال زنان
بخشی از مقاله: شرح:
سلامت زنان به عنوان جایگاه والای او در جوهره خلقت به ویژه در شکل گیری فرهنگ، تربیت، سعادت و حفظ و ارتقای سلامت خانواده و جامعه دارای نقش تعیین کننده است که این خود تحت تأثیر حقوق اساسی آنان در خانواده و اجتماع قرار میگیرد. قانون اساسی جمهوی اسلامی ایران با حمایت از حقوق انسانی، اجتماعی و فرهنگی همه افراد اعم از زن و مرد، سلامت افراد را یک حق اساسی دانسته و تأمین نیازهای سلامت آنها را تکلیف اصلی دولت شمرده است. منشور حقوق زنان در نظام جمهوری اسلامی ایران نیز بر حق سلامت زنان در بهره مندی و دسترسی به خدمات، حمایت ها و مراقبت های بهداشتی درمانی مورد نیاز و با کیفیت مناسب تأکید مینماید. شورای عالی انقلاب فرهنگی براساس پیشنهاد شورای فرهنگی- اجتماعی زنان سیاست های لازم و راهبردهای اساسی برای تضمین سلامت زنان و دستیابی آنان به مراقبت های همه جانبه و مورد نیاز در دوره های مختلف زندگی را با تکیه بر پژوهش های انجام شده در ابعاد مختلف و با تأکید بر عوامل فرهنگی تأثیرگذار به شرح ذیل تصویب مینماید: ماده 1- تعاریف: 1- سلامت: عبارت از رفاه کامل جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی است و تنها به نبود بیماری و معلولیت اطلاق نمیشود. 2- حق سلامت: حق سلامت زنان به معنای برخورداری از سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی با توجه به ویژگیهای آنان در مراحل مختلف زندگی بوده و از جمله حقوق طبیعی و همگانی محسوب میشود و مسئولیت تأمین آن بر عهده دولت ها میباشد. یافته های علمی جدید درباره سلامت زنان و نظام های سلامت بر رویکردهای ادغام یافته سلامت در طی دوره های زندگی تأکید دارد و آن را نکته ای کلیدی و با اهمیت در برنامه های پژوهشی و برنامه ریزی به شمار میآورند. در چنین رویکردی ابعاد فیزیکی، روانی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و معنوی زندگی زنان با در نظر گرفتن نقش های چندگانه فردی، اجتماعی و خانوادگی آنان مد نظر قرار میگیرد. 3- سلامت معنوی: یکی از ابعاد سلامت که در ارتباط با زندگی و رستگاری در دنیا و پس از آن است و با احساسات عمیق و عقاید انسان به ویژه در بعد مذهبی و جدای از بخش مادی و جسمانی زندگی میباشد. 4- ارتقای سلامت: عبارت است از فرآیند توانمندسازی افراد جهت افزایش تسلط بر سلامت خود و بهبود آن. 5- پیشگیری از بیماریها: پیشگیری از بیماریها، دربرگیرنده اقداماتی است که علاوه بر جلوگیری از وقوع بیماری (نظیر کاهش عوامل خطر)، پیشرفت آن را نیز متوقف کرده و در صورت بروز، عوارض آن را کم میکند. 6- رفتارهای پرخطر: رفتارهایی است که موجب افزایش احتمال بروز بیماری، جراحت و یا ناتوانی در طول زندگی میگردد. 7- عوامل خطر: عبارت است از رفتار، ابعاد شیوه زندگی یا وضعیت اجتماعی، اقتصادی یا زیست شناختی که همراه با استعداد فزاینده ای از ابتلا به بیماری، ناخوشی یا صدمات بوده و یا به وجود آورنده و علت این حالت ها باشد. 8- نظام سلامت: تمام فعالیت هایی که هدف اصلی آنها، حفظ، ارتقاء و یا بازگرداندن سلامت است. 9- معلولیت اجتماعی: هرگونه نقص یا ناتوانی شدید در انجام فعالیت های اساسی و عملکرد زندگی خانوادگی و اجتماعی (تحصیل، اشتغال، معاشرت) که بر سلامت تأثیر میگذارد…
تصادفی
