مقدمه
از ابتدای خلقت بشر مساله اتصال و به هم بستن و ضرورت دستیابی به شیوه های آسانتر برای ایجاد اتصالات مطرح بوده است. ایجاد اتصال در شکلهای پیشین خود از به هم بستن شاخه های درختان و تکه های چوب و دوختن تکه های پوست حیوانات برای مصارف گوناگون آغاز شد و متناسب با تکامل نیاز های انسان، هنر اتصال و به هم پیوستن اجسام نیز رو به تکامل نهاد. پیدایش فلزات و آلیاژهای فلزی و تلاش مستمر در یافتن راههای اتصال آنها به هم موجب ابداع روشهای مختلف اتصال شد که اتصال پیچ و مهره ای، اتصالات پرچی و اتصالات جوشکاری شده از آن جمله اند. در دنیای امروزه، صنعت جوشکاری از نظر وسعت کار و تنوع بالاترین مرتبه را در علم اتصال و بریدن و جدا سازی قطعات فلزی و سایر مواد صنعتی دار است و طراحان و مهندسان خطوط تولید مصنوعات فلزی با بهرگیری از فرایند های مختلف و متنوع جوشکاری به بالاترین سرعت و کیفیت دست یافته اند. در عین حال، وزن سبک مصنوعات و صرف هزینه هرچه کمتر، از دیگر دستاوردهای آنان بوده است.
تاریخچه
جوشکاری کوره ای یا آهنگری و جوشکاری با شعله، نخستین روشهای شناخته شده جوشکاری به شمار می روند. مصریها، یونانیها و روسها برای جوشکاری و لحیمکاری فلزات قیمتی یا زود ذوب از نوعی مشعل ابتدایی استفاده می کردند که در آنها الکل یا مایع مشابه به عنوان سوخت به کار می رفته است. از قرن نوزدهم که کار اختراعات و اکتشافات رونق گرفت، نوآوری و خلاقیت در میدان تکنولوژی جوشکاری نیز ظهور کرد و روشهای مختلف جوشکاری یکی پس از دیگری ابداع گردید. جوشکاری با قوس الکتریکی و استفاده از خاصیت حرارتی جریان برق در امر اتصالات فلزی، با وجود اینکه چندین دهه قبل شناخته شده بود، کاربردی نداشت.
تصادفی